Mosi-o-tunya en van bruggen springen.

Laat ik maar meteen met het goede nieuws van wal steken. Ik leef nog! Waarom zou ik daarmee beginnen, nou ik kan je vertellen dat ik met succes twee maal van een brug voor de Victoria Falls gesprongen ben. Maar laat ik maar bij het begin van mijn reis beginnen.
Op vrijdag 1 juli was het dan eindelijk zo ver, de reis kon beginnen. Om 4 uur ging de wekker en na de laatste checks vertrokken Olivier en ik naar het vliegveld in Johannesburg. Hier zagen we ook onze reisgenoten, Jasmijn, Marjolein, Imke, Esmee en Birthe weer eens terug. Na een paar goede koppen koffie konden we boarden en eindelijk vertrekken naar Zambia! Toen we richting Zambia vlogen zagen we op een gegeven moment al de rook van de Victoria Falls opdoemen. Nadat we op een intens basic vliegveldje geland waren (1 halletje waar alles in gebeurt, 1 vliegtuig te zien op het hele vliegveld. ) waren we eindelijk in het ECHTE Afrika.
Na een taxiritje van ongeveer een half uur kwamen we aan in Zambezi Sun. Een prachtig hotel wat echt naast de waterval ligt. Je kon hier de watervallen horen donderen en de nevel kwam helemaal tot aan de kamer. Waanzinnige locatie, en heerlijk op hotel dus. Na aankomst inclusief dansende afrikanen, een ontmoeting met het voltallige management (Waarom is me nog steeds onduidelijk) even aan het zwembad zitten lunchen. Hier was het ook wel weer tijd voor een Mosi, local biertje. Na de lunch dan maar even snel kijken naar de falls. Waanzinnig was het! De eerste dag eigenlijk alleen de falls vanuit een hoekje en van bovenaf gekeken. We werden er allemaal wel een beetje stil van en hebben gewoon een half uurtje zitten staren bovenaan de waterval terwijl we de nevel intens hoog zagen opstijgen en een lekkere verkoeling gaven.

Na deze eerste ontmoeting met de falls zijn we weer teruggegaan naar het hotel om een cocktail te drinken bij sunset boven de rivier. In the royal livingstone hebben ze een prachtig terras aan de waterkant van de rivier met uitzicht op de falls en ook een prachtige zonsondergang. Terwijl we heerlijk in loungebanken zaten zagen we de zon rustig wegzakken boven de watervallen. Magisch momentje dit! Toen de zon weg was zijn we ons gaan klaarmaken voor het diner en hebben we in het hotel gegeten. Hier ook nog eens krokodil op, wat uiteindelijk net kip is, maar dan anders.

De tweede dag hadden we besloten om de falls maar eens van dichterbij te bekijken. Dit houdt in dat je een route loopt waar je zeik en zeiknat wordt. Ollie en ik dus heel stoer zonder poncho, de dames MET richting de falls. Het is echt indrukwekkend om te zien. Je staat tegenover de watervallen, maar omdat er zoveel nevel opstijgt vanuit de vallei is er op 100 meter nog een stortregen van jewelste is. Echt waanzinnig om daar te staan in je zwembroek, en een regen op je voelen neerdalen terwijl het zonnig is. Woorden kunnen eigenlijk niet de schoonheid van de watervallen beschrijven. Na onze douche zijn we even gaan omkleden om richting de brug te gaan waar ik de dag erna zou gaan bungee-jumpen. Dit is op zich wel gaaf omdat het daar no-mans land is. Het zit tussen Zimbabwe en Zambia in en is eigenlijk van niemand. Van hieruit zie je eigenlijk ook hoe groot de falls zijn. Ze zijn 1700 meter breed en dan ook nog eens meer dan 100 meter hoog. Waanzinnig. Ook hier de eerste mensen zien springen en toen wist ik zeker dat ik er klaar voor was. Na dit zijn we terug gegaan om weer eens uit eten te gaan zoals het een echte hotelschoolstudent betaamt. Na nog een afzakkertje rond het kampvuurtje bij het zwembad was het weer tijd om te gaan slapen.

De laatste echte volle dag zou ik in de middag gaan bungeejumpen, en in de ochtend gingen de anderen raften en/of paardrijden. Hierdoor had ik dus de hele ochtend vrij en heb ik gedaan wat ik van mn ouders heb geleerd; gewandeld. Ik ben helemaal langs de zijkant gelopen waar je prachtige vergezichten had en een waanzinnig uitzicht over de brug en de watervallen. De brug is trouwens echt een waanzinnig bouwwerk. Al meer dan 100 jaar oud maar echt een prachtig staaltje architectuur. Ook ben ik naar beneden gelopen richting het water. Onderweg hierheen kom je door een soort tropisch regenwoud omdat het daar heel erg vochtig is vanwege de vochtige nevel en de warme zon. Heel erg bizar om van dorre omgeving, 100 meter af te dalen en dan in een totaal ander wereldje terecht te komen. In de middag zou ik dus gaan bungeejumpen, maar dit kon helaas niet meer op dat moment. Zwaar teleurgesteld terug, maar ik kon de volgende ochtend nog gaan! Maar o wat zijn die watervallen indrukwekkend. Ik heb ruim een half uur gewoon op een bankje zitten kijken en kreeg zowaar tranen in mijn ogen van de schoonheid. Onbeschrijfelijk.

Na een goed diner en stevig ontbijt de dag erna was het dan eindelijk tijd voor mijn sprong. Aangezien je voor 35 dollar extra naast de bungee ook een ropeswing kon doen en een slide gelijk maar het volledige pakket gedaan. Na gewogen te zijn, ingepakt te zijn kon ik beginnen met de slide. Dit is gewoon aan een kabelbaantje van de ene naar de andere kant van de vallei gaan. Lekker om op te warmen, maar buiten het feit dat je 120meter boven de grond aan 1 touwtje hangt niet echt spannend. Daarna kon ik me klaarmaken voor de bungee. Na 10 keer mijn excuses aan mama aanbieden op de video kon ik op het randje gaan staan terwijl er een volledig gerafeld elastiek aan mijn benen vastzat. En toen werd er afgeteld voor de sprong. Voordat er bungee gezegd kon worden zweefde ik al 111 meter naar beneden. Een prachtige duik al zeg ik het zelf. En wat was het vet zeg! Voor je gevoel vlieg je een minuut, je hebt zelfs tijd om te denken, hey ik blijf maar vallen, wat was mijn leven toch eigenlijk goed. En dan wordt je strakgetrokken, veer je een paar keer heen en weer en bekijk je de watervallen nog eens ondersteboven. Daarna kon ik ook nog een ropeswing doen. Hier spring je recht naar beneden, Val je net zo ver maar wordt je op een gegeven moment strakgetrokken en zweef je door de vallei, wahnsin. Toen de dvd gekocht en naar het hotel gerend aangezien ik anders de vlucht niet kon halen.

Dat was dan mijn ervaring in Zambia. Het was geweldig. Toen we terugkwamen in Johannesburg hebben we onze bus opgepikt. Geweldige auto. 9 zetels, en zo groot dat we met drie man voorin kunnen zitten. Inclusief keukenteam op de achterbank, hakuna matata uit de speakers, geweldig toch wel. Na 2 nachtjes Sun City, inclusief 1 stevig uitgaan en een dagje organiseren en chillen zijn we gister vertrokken naar het Kruger National Park. Het was ongeveer 600km en aangezien het busje stevig doorgaat (turbo dieseltje hoor), was de reis voorspoedig en hebben we het levend gered.

Momenteel zit ik in mijn lodge in het Kruger park. Het is echt een super de luxe huis. Supergroot met een prachtige veranda. Ik zit met een lekker cidertje even jullie op de hoogte te houden en zometeen vertrekken we alweer naar een rehabilitatiecentrum om cheetahs en NEUShoorns te aaien. Gister zaten we hier en toen bleken er n nog drie studenten van onze school te zitten, met 10 hotellos zijn we gaan braaien en chillen rondom het kampvuur. Erg mooi aangezien we een privé kok hadden, eigen ober en alles was tot in de puntjes verzorgd.

Morgen hebben we een safari van half 6 in de ochtend tot half 5 s middags, dus dat wordt wel weer spectaculair. Overmorgen tuffen we alweer naar Mozambique voor zes dagen puur genot. Het is een waanzinnige vakantie tot nu toe, en nu eigenlijk al een succes! Ik zal proberen een zooitje foto’s op Facebook te zetten zo snel mogelijk!

Tot snel!