The Big Five en regenachtig Mozambique

Nu alle koffers ingepakt zijn en mijn tijd in Afrika dan echt tot een einde is gekomen zal ik dan maar gelijk het laatste verslag van mijn avontuur posten. De roadtrip door zuidelijk Afrika is na 2568,4km autorijden en ruim 2500km vliegen in 2 weken ook op een einde gekomen, dus genoeg te vertellen. Ik probeer het kort te houden maar met zoveel impressies is dat vrij lastig.

Vorige keer was ik gebleven bij onze aankomst in het Krugerpark. De eerste volle dag zijn we naar een rehabilitatiecentrum voor dieren (wie verzint zoiets) gegaan genaamd Moholoholo. Hier hebben we de kans gekregen om een jachtluipaard en neushoorn vast te houden en allerlei dieren te zien die door het toedoen van mensen gewond geraakt waren. Hier hebben we ruim 2 uur een rondleiding gekregen en van alles verteld gekregen over de beesten. Allemaal prima, maar je komt natuurlijk naar het Krugerpark voor een safari. De volgende ochtend ging daarom om 5 uur ook de wekker want om stipt half 6 werd de koffie geserveerd bij de receptie om wakker te worden voor een ruim 10 uur durende safari. Om zes uur reden we naar het krugerpark. In onze open wagen onder een dekentje verstopt was het eerste beest wat we zagen toen we binnenkwamen een leeuw. Wat een begin van de safari, en dat was al 1 van de Big Five. In de safari zat een uitgebreid ontbijt en lunch inbegrepen dus na twee stops om te eten zijn we eigenlijk constant op zoek geweest naar beesten. Uiteindelijk hadden we vier van de vijf van de Big Five gezien behalve het jachtluipaard. Totdat om een uurtje of vier Birthe opeens riep JAA! Dit was het jachtluipaard dus. Wij vol in de remmen, teruggereden en toen zagen wij het ook! De big Five compleet, iets wat zelden voorkomt als we onze gids mogen geloven. Kan me er ook wel wat bij voorstellen aangezien er 950 jachtluipaarden zijn op welgeteld 2,2 miljoen(!) hectare krugerpark! Prima safari dus en om een uurtje of 6 waren we weer terug in onze super de luxe lodge.

De volgende dag was het alweer tijd om richting Mozambique te vertrekken. Opzich was deze dag niet heel veel rijden, ong. 450 kilometer, maar we hadden al zoveel spookverhalen gehoord over de grens naar mozambique dat we ruim op tijd vertrokken. Niks was minder waar, de grens daar is zon km lange rit waar het intens druk is met mensen. Het leger wat volop rondloopt met de ak47s in aanslag etc. Ook nog iemand een pakje dollars aan een sergeant zien geven waarop hij over het prikkeldraad mocht klimmen midden in de drukte naast onze auto. Via via kenden wij iemand die ons wel kon helpen met het oversteken naar mozambique dus deze beste man maar 150 rand gegeven waarop hij alle autopapieren heeft geregeld, ons geholpen heeft met visumaanvraag en ervoor zorgde dat we niet zo intens lang hoefde te wachten. Na een mooie sticker in het paspoort, 80 us dollar en ongeveer 3 uur wachten wachten en een beetje wachten waren we dan eindelijk in Mozambique!

Nu kwam de volgende stap, richting Maputo gaan. Opzich was de weg prima, totdat we in Maputo zelf aankwamen. Wat een pauperzooi, de wegen werden slechter, intens veel volk op straat, mensen die op je auto afrennen en vooral naast albinonegers geen blanke te bekennen. Met 2 mannen en 5 vrouwen kan je je dus voorstellen dat we goed opvielen. Ik vond het allemaal wel interessant en nadat het ondertussen al donker geworden was hebben we onze backpackerslodge ook gevonden. In eerste instantie wilden we een nacht doorfeesten in maputo omdat we hier goede verhalen over gehoord hadden. Uiteindelijk waren we toch wel blij met onze backpackerslodge. Er was alleen nog een dormroom vrij dus we lagen met ons zevenen en twee keihard snurkende mannen op een kamer. De lodge was echt heel tof om meegemaakt te hebben, aangezien we de hele reis in prima luxe verbleven. De avond gezellig zitten kaarten, drinken en eten.

De volgende dag vertrokken we naar de allerlaatste bestemming. Xai Xai. We zouden over de N1 rijden, wat de grote snelweg in mozambique was. Wat we niet wisten is dat deze recht door de sloppenwijken ging. Heel mooi om te zien. Ik dacht dat ik het echte arme afrika had gezien in Z-A had gezien maar blijkbaar kan het toch nog een tikkie erger. Toen we hier uit was de weg weer prima tot Xai Xai wat ruim 200kilometer rijden was. Aangezien het regende in maputo en het er niet beter uitzag voor de komende tijd hadden we beter weer in Xai Xai verwacht. Dit was helaas niet het geval en de rest van de week tot aan de terugreis hebben we dus ook geen zon gezien! In Xai Xai was het heel fascinerend. (Ook wel erg arm, het deed me denken aan Cuba, waar ik nog nooit ben geweest maar zoals ik het me voorstel). Armoede heerste er echt. Weinig mensen die uberhaupt schoenen hadden en vooral ook veel kindjes die nauwelijks kleren hadden die om geld vroegen. Ons huis lag even buiten het stadje, echt aan het strand. Na een eindje gereden te hebben en de laatste kilometers over een hobbelig zandweggetje gereden te hebben kwamen we dan aan! In Xai Xai zelf was het wegennetwerk ook wel mooi, zand en plassen en aangezien het regende regelmatig was de hoofdweg zo nu en dan ook bedekt met modder en water. Overigens zie je overal langs de weg ook mensen cashewnoten verkopen van de bomen in de omgeving. Ook echt intens lekker, zo vers krijg je ze niet bij de Albert Heijn.

Het huis was echt dikke prima. Precies zoals ik me voorgesteld had. Op de duin gebouwd met een prachtig zeezicht, eigen zwembadje en erg groot terras. Daarnaast hadden we ook nog een "houseboy" wat in principe een butler was. Hij deed onze was, afwas, maakte schoon en als wij dat wilden ging hij mee boodschappen doen aangezien we geen van allen Portugees spreken. (Met spaans kom je in Mozambique minder ver dan in Portugal). De eerste avond zijn we uit eten gegaan in een nabijgelegen lodge, op zoek naar de vis zoals we het hadden verwacht. Met zn allen dus een paar kilo tiger en gewone prawns besteld en calamares. Heerlijk. Daarvoor kom je uiteindelijk naar Mozambique. Ook voor het weer natuurlijk maar je moet roeien met de riemen die je hebt.

De volgende dag gingen we met de houseboy naar een local marktje op zoek naar verse verse verse vis. Nou geloof me, die hebben we gevonden. Kilo prawns, 10tje, dorades 5 euro de kilo en allemaal vers van de boot. De markt was echt precies zoals voorgesteld, heel ouderwets allemaal maar vooral verse producten. De houseboy heeft ons geholpen met het ontschubben en het verwijderen van de ingewanden van de vis (zo vers was het dus) en toen kon de vis op de braai, met hout zoals het hoort. De garnalen (2kg) in de pan gebakken en de dames hadden allemaal sausjes gemaakt dus heerlijk zitten eten. Ik heb serieus nog nooit zulke goede vis en gambas gegeten, echt geweldig. Ook al was het weer nog steeds slecht, buiten eten ging nog wel onder onze overdekte braai-area met oceanview! Die avond hadden we ook besloten om tot drinkavond te benoemen. Dus intens veel drank ingeslagen, drankspelletjes gedaan en de dames hadden zelfs een lied gemaakt! Uiteraard eindigde de avond toen we met zn allen met kleren en al het zwembad insprongen.

De vijfde en laatste dag in Mozambique zijn we dan ook eindelijk naar het strand gegaan. Het was dan wel bewolkt, ik moest en zou een keer in die oceaan duiken. Het water was verassend genoeg heerlijk warm. De golven hier daarentegen waren wel erg hoog en ik kon daardoor in combinatie met de sterke onderstroom niet blijven staan en ging constant vol op me plaat. Maar het was lekker, het was leuk en de moeite waard. De laatste avond, wat oorspronkelijk de op een na laatste avond zou zijn hebben ollie en ik intens lekker gegeten. De dames wilden KFC eten, en aangezien dit ons te ver ging hebben we heel basic met zn tweeën een kilo gamba’s en brood met een intens lekker tomaat-ui-rumsausje gegeten. Heerlijk een kilo wegpellen terwijl je de zee hoort en ziet voor je neus. Je proefte de zee, en zo was het plaatje echt compleet voor ons, zo hadden we het gewild! De dag erna vertrokken we helaas alweer weer naar Sun City. We zouden een dag later vertrekken, maar de meisjes zagen het niet zitten om vroeg vanuit Sun City naar het vliegveld te rijden een dag na de reis, en aangezien het weer nog steeds slecht was, was de enige optie een dag eerder vertrekken. Heel jammer natuurlijk om een dag eerder dan verwacht te vertrekken maar de dagen dat we er wel waren, waren waanzinnig.

Donderdag was het dan tijd voor de reis. Om 7 uur vertrokken we en in ongeveer twaalf uurtjes hebben we ruim 900 kilometer gereden. Dit was dan ook het einde van de vakantie. Van tevoren was ik gewaarschuwd over de corruptie van de politie in mozambique, en na een week alles goed gedaan te hebben was het 500meter voor de grens dan toch tijd oom aangehouden te worden. Blijkbaar had ik 10kmh te hard gereden en kreeg ik een boete. Als een agent met een ak47 voor je neus dat zegt, geloof je de beste man wel. Uiteindelijk was het met een betaling van 1000Meticals (25 euro) aan de beste man geregeld en konden we de laatste meters naar de grens afleggen. We verstonden elkaar nauwelijks maar met een paar biljetten zwaaien werkt altijd. De grens ging dit keer prima, aangezien we natuurlijk een visum hadden op Ollie na, maar die kreeg er gelukkig 1 voor zeven dagen! Vrijdag zijn de meisjes vertrokken naar het vliegveld waar ze een nachtje doorbrengen voordat ze terug gaan naar het prachtige kaapstad. Ollie en ik hebben nog eens afscheid genomen van een paar mensen, gesport en de koffers ingepakt. Morgen om 1 uur rijden we naar het vliegveld en maandag komen we weer aan op schiphol! Ik kan wel heel veel gaan schrijven over hoe ik Mozambique ervaren heb en wat ik allemaal gezien heb maar het is teveel om in zo een kort verslag te schrijven! De impressies en belevenissen van het ECHTE Afrika (voor mij) zijn er zo veel dat je het eigenlijk moet beleven!

Het was echt een fantastische ervaring. De hele stage was naast bijzonder leerzaam ook nog eens erg leuk. En deze vakantie waar ik in het kort in dit en mijn vorige verslag schrijf was echt de perfecte afsluiting van een geweldige zes maandjes Afrika. Met pijn in mijn hart zal ik afrika verlaten maar ik ben wel een bijzondere ervaring rijker. Bedankt ook allemaal voor het volgen van mijn verslag en de reacties!

Tot mijn volgende avontuur allemaal!