Is dit nou werken?

Dumela!

De eerste echte week van de stage zit er ondertussen alweer op! Deze week best een drukke week gehad, maar absoluut niet hard gewerkt. Dat is maar goed ook aangezien het hier bloedjeheet is. Zo’n 30+ graden, en zelfs in de schaduw is het zweten geblazen en het wordt met de dag warmer volgens mij. Deze week stond in het geheel in het teken van de induction. Dit houdt in principe in dat je kennis maakt met het resort Sun City en de keten Sun International. Hier horen presentaties bij maar ook verschillende dingen buitenshuis. In het resort en erbuiten. Dit doe ik samen met ollie en een groep andere nieuwe werknemers, in totaal zijn we met 11 man.

Gedurende de week verschillende rondleidingen gehad in de verschillende hotels, het entertainment center en de ‘superbowl’, een gigantische soort concertzaal waar ruim 7500 man in kan. Hier staat andré rieu volgende maand ook. Wat oorspronkelijk 2 concerten zou zijn is nu al uitgebreid naar vier, zijn er toch fans van! Het meest indrukwekkende hotel was toch wel the Palace of the lost city. Wat een prachtig, prachtig hotel. Ik had foute Afrikaanse kitsch verwacht maar toen ik er binnenkwam kreeg ik gewoon kippenvel en rillingen. Het valt ook niet te beschrijven, je moet het echt gezien hebben. Ik heb de mazzel dat dit 1 van de twee hotels is waar ik stage ga lopen. In totaal ben ik ongeveer 15 weken in The Palace, waar ik meerdere afdelingen te zien zal krijgen, en op managementlevel zal opereren, toch wel bijzonder voor een hotel wat een van de “leading hotels in the world” is. Hier ook nog even de suite gezien waar Nelson Mandela en Michael Jackson hebben verbleven.

Op de woensdag van de introductie ben ik met de CSI-Coördinator en anderen naar enkele projecten van Sun City in de omgeving gegaan. Naast veel geld verdienen doet Sun City veel voor de omgeving en projecten in de armere omliggende dorpen. Zo investeert en ondersteunt het in scholing van de kinderen, klinieken, en de behandeling en preventie van ziektes als aids en tuberculose. Het is niet alleen een percentage van de omzet wat erheen gaat maar bijv. ook gevonden voorwerpen die na 3 maanden niet geclaimd zijn etc. Deze dag hebben we verschillende projecten gezien. Allereerst zijn we naar een school gegaan, om hier te komen kwamen we door de sloppenwijken waar mensen echt in golfplaten huisjes wonen. Iets wat je meer ziet in de omgeving. Op de school waren in totaal 337 kinderen die les kregen, best wel een succes te noemen dus. Daarna zijn we een stuk verder gereden en kwamen we in een dorpje waar er huizen worden gebouwd voor de inwoners die het het meest nodig hebben. (Kinderen die geen ouders hebben ivm aids, families die niet kunnen werken. ) Opzich prima huisjes maar geen elektriciteit, omdat dit praktisch onmogelijk is daar te krijgen. Wel een grote regenton waar water in gefilterd wordt zodat ze te drinken hebben en de tuin kunnen verzorgen.

Vervolgens naar een kliniek gegaan die zo’n 10 jaar geleden gebouwd is, en waar de bevolking van de dorpen gratis terecht kunnen. Iets wat erg belangrijk is, want dingen als een zorgverzekering zijn er niet, en voorheen moesten zwangere vrouwen, zieke mensen zo’n 30km lopen voor verzorging. Hier hoorden we ook het verhaal van een vrouw, 1 van de vijf die ervoor zorgde dat de kliniek draaiende bleef. 5 mensen zorgen er dus al zo’n 10 jaar voor dat de kliniek 24/7 open en draaiende is. En door de ingewikkelde eisen van de overheid is het praktisch onmogelijk gemaakt om meer mensen aan te nemen. Vrij schokkend om te zien. Hierna kwamen we bij een project verderop voor blinde en zeer slechtziende mensen. Deze mensen hebben een stuk land gekregen waar ze onder begeleiding groente, fruit en kruiden verbouwen om te verkopen om zo te kunnen voorzien in de basis levensbehoeften.

Wat we tot slot te zien krijgen is denk ik 1 van de meest schokkende dingen die ik als verwend mannetje uit Nederland gezien heb. We gingen naar ‘Tapalogo’, dit is een complex een stukje van rustenburg vandaan en hier komen in principe mensen die tuberculose of aids hebben om in een rustig klimaat en omgeving eigenlijk te verblijven totdat zij zullen sterven. De hele omgeving is heel rustgevend en er zijn tuinen waar de patiënten hun laatste weken kunnen doorbrengen en waar familie op een gezonde en rustige manier op bezoek kan komen. Het project bestaat al enkele jaren en de mensen daar werken nagenoeg klimaatneutraal. Energie wordt opgewekt door zon, airco door een ingewikkeld ondergronds buizensysteem, de huisjes zijn van modder gebouwd, gekookt wordt op een soort ronde spiegel die de zon reflecteert naar een bepaald punt waar de pan staat etc. Hier waren zo’n 300 patiënten. Verspreid over de vele zalen. Het verhaal van de ‘manager’ was heftig. Hij vertelde wat de achtergrond was, hoe de patiënten normaal leven, maar ook hoe moeilijk ze het eigenlijk hadden als non-profit organisatie en hoe belangrijk de ondersteuning vanuit Sun City was. We gingen ook één van de ziekenzalen in. Dit was de zaal voor de meest zieke patiënten. De beelden hier krijg ik maar moeilijk uit me hoofd. Het waren twee zalen waar zo’n 8 patiënten p.s inlagen en die praktisch op sterven lagen. Volledig aangetast door de aids, en een eindeloze blik in de ogen naar de leegte. Dit vond ik echt heftig en deed me eigenlijk meer dan ik verwacht had en had het ook best moeilijk om dit zo te zien, en achteraf was ik ook wel even stil. Helemaal als je bedenkt dat zo’n 30% van de bevolking hier lijdt onder deze ziekte.

Maargoed, er zijn ook leuke dingen! Op donderdag weer rondleidingen en zijn we ook naar een crocodilefarm geweest van het resort. Hier zijn ze begonnen met 200 krokodillen en nu zijn er zo’n 7000 waarvan 6800 voor commercieel gebruik voor vlees en leer! Hier ook nog een kleine krokodil vastgehouden en even een kusje gegeven. De dag erna van alles geleerd over verantwoord omgaan met gokkers. (aangezien hier 3 casino’s zijn.. ) Helaas mag ik absoluut geen gebruik van de casino’s maken In de middag het wildpark ingegaan en hier olifanten eten gegeven. Met de hele hand de mond in, smakelijk eten!

Verder is het leven hier goed. Zoals ik al zei, het is intens warm maar ik ben nog niet verbrand en begin er aan te wennen. De Afrikanen zelf klagen het meest over de hitte. En ik maar uitleggen dat het in Nederland lekker vriest. We hebben ook al wat vrienden gemaakt! Er zijn hier zo’n 12 andere stagiares uit Zuid-Afrika omgeving Johannesburg, Durban, Rustenburg etc. Met deze mensen chillen we zo nu en dan. Gaan we lekker biertje drinken in de local bar in staff village etc. Ook al zijn ollie en ik de enige buitenlanders, we worden volop opgenomen in de groep en aangezien de meeste in opleiding tot chef zijn eten we zo nu en dan heerlijk! Wat me wel opvalt, is dat ze stuk voor stuk weinig kunnen drinken. Reden hiervoor is dat ze na 3 biertjes al aangeschoten zijn en ze zeggen ook allemaal dat zodra ze meer dan 4 flesjes bier of cider ophebben ze toch echt wel dronken zijn. Wel apart als ik bedenk wat we in Nederland op een rustig avondje drinken! Gister zijn we ook met een groot gedeelte naar traders gegaan, een nachtclub in het resort. Dit was goed gezellig en ik heb als stijve plank goed gelachen tussen al de afrikanen! Morgen gaan we weer naar de zee (kunstmatige!), en vandaag gaan we proberen te beginnen met sporten! Ondertussen begin ik woensdag pas met echt werken omdat we dinsdag pas naar Rustenburg kunnen gaan voor het regelen van een visum!

Nou, het was weer een heel verhaal, sorry daarvoor maar het was een druk weekje. Volgende verslagen zal ik proberen wat korter te houden.

Ciao!