Santiago de Chile!

Daar zit ik dan, aan de andere kant van de wereld in een heerlijk warm land. Afgelopen dinsdag zijn we (Eloy & ik) na een reis van ongeveer dertig uur aangekomen in Santiago de Chile. De reis, voorafgaand met een bommelding, en aansluitend met alle koffers achtergebleven in Sao Paulo vond uiteindelijk op dinsdag om een uurtje of 3 een goede afloop. Compleet met alle bagage zijn we aangekomen in ons eerste hostel, Hostal Providencia waar we 4 nachten zullen verblijven.

Nadat we de spullen gedropt hebben we een klein rondje gelopen door de omgeving om vervolgens goed moe op bed neer te ploffen. Dit niet te lang gedaan zodat we om 8 uur met Stefanie (Student van school die stage loopt in Santiago) konden afspreken om wat te gaan eten. We zijn in Barrio Bellavista (De wijk van Pablo Neruda) iets gaan eten. Dit is een beetje de ‘hippe’ wijk van Santiago waar heel veel eettentjes zijn en het heerlijk druk is in de avonden. Hier een typisch Chileens gerecht genaamd ‘Plateada’ gegeten. Met een heerlijk biertje (Kross Golden Ale) erbij was het de ultieme manier om de 7 maanden in Chili in te luiden.

De woensdag in Santiago zijn we begonnen met het regelen van onze Chileense identiteitskaart. Naast het visum moeten we voor de tijd dat we hier zijn ook een daadwerkelijke identiteitskaart hebben. Via het consulaat hadden we papieren met aanwijzingen gekregen over waar we moesten zijn in de stad. Deze klopten absoluut niet meer (maar dat verwacht je natuurlijk ook niet bij een visum van bijna 800 euro). Wij dus de hele stad door geweest van puntje naar paaltje en uiteindelijk het eerste stapje gezet, ingeschreven in het vreemdelingenregister. Aangezien we hier al tot in de middag mee bezig waren was het tijd om de toerist te gaan uithangen.

In de middag zijn we van het Plaza des Armas naar Cerro san Cristobal geweest. Dit is een heuvel in de stad, met een groot Mariabeeld vanwaar je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Hier hebben we rondgelopen en daarna met een intens zoet local drankje , Mote con Huesillos, van het uitzicht over de stad genoten. Om de heuvel op te komen ga je trouwens in een oud kabeltreintje naar boven, en volgens de reisgids kon je met een andere kabelbaan naar beneden. Toen wij hier een kaartje voor wilde kopen werden we goed uitgelachen aangezien deze al drie jaar dicht was. Blijkt maar weer dat je nooit teveel moet willen plannen.

Na ons avontuur boven op de berg was het alweer een uurtje of zeven en de hoogste tijd naar beneden te gaan. Beneden hebben we op Patio Bellavista (een nieuw gedeelte in de wijk Bellavista) een cocktail gedronken om vervolgens een eettent op te zoeken in de buurt. Bellavista is toch wel een mooie levendige wijk om wat te eten.

De derde dag hadden we om 9 uur met Stefanie afgesproken op het gemeentehuis om de ID-kaart aan te vragen. Toen wij hier half 10 aankwamen troffen we Stefanie aan die nota bene IN het gemeentehuis van haar portemonnee was beroofd. Dit betekende dus, samen met het afkeuren van de papieren voor aanvraag van de kaart, dat we weer de halve stad van hot naar her werden gestuurd. Uiteindelijk de papieren geregeld, maar toen moesten we natuurlijk nog aangifte doen. Bij de politie een ruim uur gezeten en voor de deur nog vrienden geworden met een zwerver, prima vent en zo spreek je nog eens andere niveaus van de maatschappij! Na de aangifte weer terug naar het gemeentehuis en gelukkig eindelijk de ID-kaart kunnen aanvragen!

Na al het geregel zijn E en ik weer de toeristen gaan uithangen. We zijn naar Cerro Santa Lucia gegaan, waar Pedro de Valdivia lang geleden de stad heeft gesticht. Dit was erg mooi, aangezien je hier de contrasten weer goed kon zien. Hiermee bedoel ik dat je regelmatig prachtige oude koloniale bouwwerken naar intens lelijke wolkenkrabbers kan vinden. In dit park heb je een klein torentje van zo’n 2 bij 2 meter vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Enige nadeel hiervan was dat toen wij hier eindelijk stonden, er een groep van zo’n twintig Nederlanders omhoog kwam. Na al die dagen, helaas weer Nederlanders, compleet met afritsbare driekwartbroeken, sandalen met witte sokken en bleke toetjes. Wij dus maar verder gepraat in het Spaans want daar wil je niks mee te maken hebben!

Na Santa Lucia hebben we ook eindelijk Plaza de la Constitucion en La moneda bezocht. Dit is een belangrijk paleis in Santiago en speelde een belangrijke rol bij de staatsgreep van Pinochet in 1973, en Salvador Allende pleegde hier (vermoedelijk) zelfmoord. Hierna zijn we via het artistieke metrostation Universidad de Chile terug naar het hostel gegaan waar we een beetje een planning voor onze reis hebben gemaakt. In de avond zijn we van 9 tot 11 nog bij een van de meest bekende barretjes in Santiago gaan eten met Stefanie, bar Liguria.

De laatste echte dag in Santiago hebben we enigszins uitgeslapen en zijn we rond twaalf uur richting de Mercado Central gegaan wat een grote bekende vismarkt is. Hier kan je verse vis kopen maar ook deze vis eten en hier zijn we vanzelfsprekend gaan lunchen. Heerlijke Chileense visgerechten, wat kan het leven toch simpel zijn! Na de lunch nog een beetje rondgelopen en toen onze backpack voor de komende week reizen ingepakt en onze koffer met overige troep bij Stefanie gedropt. Hier hebben we het hotel (ja geen hostel) geboekt voor Valparaiso. Tot slot nog gegeten bij dezelfde tent als de eerste dag. Eloy had een heerlijke varkenspoot en ik zelf een traditioneel Chileens gerecht, met een soort puree van mais, gehakt, kip en zwarte olijven. Heerlijke manier om onze eerste fase in Chili af te sluiten.

De eerste indrukken van Chili en dan vooral Santiago zijn zeer positief. Allereerst is het ruim dertig graden wat altijd lekker is. Daarnaast valt het op dat iedereen bijzonder vriendelijk, en bijzonder klein is. Santiago is echt immens. Met ruim 5.5 miljoen inwoners is het constant overal een geweldige drukte van mensen en helaas ook auto’s wat ook weer de smog laag veroorzaakt over de stad. Je ziet de Andes nog wel opdoemen op de achtergrond maar echt helder is het niet. Je hoort daarnaast veel verhalen dat Zuid-Amerika onveilig zou zijn, dit is alles behalve hoe ik het ervaren heb tot nu toe. Het mooie is ook dat op elke hoek mensen wel eten of drankjes staan te verkopen, en juist deze dingen proeven kan je soms verrassen. Zaterdag(18e) vroeg vertrekken we met Stefanie vroeg naar Valparaíso en Viña del Mar, waar we twee nachten zullen verblijven.

Dat was het weer, ik probeer de verhalen kort te houden, maar ik zit natuurlijk ook het liefst met m’n kop in de zon dus het is een kwestie van prioriteiten, je kent het wel! Tot snel.