Patagonië!

Ik zal gelijk van wal steken met de mededeling dat ik om solidair te zijn met de meeste lezers, de hitte voor een klein weekje heb ingeruild voor gletsjers, kou en regen. We zijn namelijk na een waardeloze reis van ongeveer 10 uur aangekomen in het meest zuidelijke stadje, ook wel het einde van de wereld genoemd, Punta Arenas. Na San Pedro de Atacama zijn we vanaf Calama met LAN naar Sanatiago gevlogen. Na een kleine vertraging landden we om een uurtje of half tien, vanwaar we door naar een nieuw hostal zijn gegaan, Hostal Forestal (top 5 van beste hostals ter wereld volgens lonely planet). Nadat we dezelfde avond nog onze backpack hebben voorzien van schone kleren die bij Stefanie stonden, zijn we om een uurtje of 12 terug in het hostal maar gaan slapen. De volgende dag in Santiago was een rustige aangezien we na het ontbijt de dag vooral hebben besteed aan het uitzoeken van tours voor in Patagonië. Na een lekker diner in ons ondertussen al vaste restaurant in Santiago, was het weer vroeg naar bed want om 4 uur ging de wekker weer.

De reis richting Punta arenas begon zoals gezegd om 4 uur ’s nachts. We zouden om 10 voor 7 een vlucht hebben naar het zuiden. Op het vliegveld aangekomen kregen we te horen dat ik wel mocht vliegen, maar eloy op de wachtlijst stond en misschien de volgende dag pas kon vliegen. (toch apart aangezien we het hoogste tarief moesten betalen en tegelijk hadden geboekt) We zouden het om 6 uur weten. Mooi verhaal, wij om 6 uur dus met hyenagedrag weer naar de balie en iets na half 7 kregen we te horen dat we toch mochten. Wij dus in alle haast langs de achteringang naar de gate gebracht totdat er een telefoontje kwam dat er iets mis was met de bagage. Wij dus weer terug, vlucht gemist. Tassen door de röntgen, bleek er deodorant en scheerschuim in m’n backpack te zitten. Hier werd vluchtig naar gekeken en was toen goed. De deo in Eloy’s tas maakte overigens niet uit. Volledig typische bullshit dus, en dus de vlucht gemist. Toen kregen we te horen dat we met compensatie een dag later zouden vliegen. Hier gingen wij natuurlijk niet mee akkoord en na goed zuigen mochten we toch met de vlucht van 8 uur mee, die helaas we een extra overstap zou hebben en waarbij we niet naast elkaar kon den. Eind goed, al goed en om 2 uur uiteindelijk aangekomen in Punta Arenas.

Toen we door de shuttle werden afgezet kregen we nog een waarschuwing voor de geesten die ’s nachts vanaf de naastgelegen begraafplaats kwamen, wat weer een garantie was voor een goede nachtrust. Vervolgens zijn we na de lunch zo’n beetje elk toeristenkantoortje in de stad ingegaan voor de tours van de komende dagen. Ook hebben we besloten de dag erna door te trekken naar Puerto Natales aangezien dit praktischer was en dichterbij de belangrijkste plekken. We hebben uiteindelijk drie tours kunnen boeken. Na dit geregel waren we weer een paar uur verder en was het tijd terug te gaan naar de kamer. Hier merkten we dat we wel erg moe waren. Ik was echt kapot, en m’n wallen waren groter dan de wallen van Wim Kok, dus om 9 uur ben ik dan ook plat gegaan aangezien de volgende dag de wekken weer voor zessen ging voor onze trip naar het pinguïneiland.

Zoals gezegd vertrokken we de volgende dag om half 7 richting het pinguïneiland Isla Magdalena en naar het eiland Isla Marta waar een kolonie zeehonden leeft. Met een banaangele boot vertrokken we over de straat van Magallanes richting Isla Marta. Onderweg zagen we de zeehonden al onnozel met de met de kopjes boven het water uitsteken, en eenmaal bij het eiland aangekomen werden we welkom geheten door een luid geloei van die beesten. Wat een topbeesten zijn dat toch, een herrie van jewelste (het is net een baravond van amphitryon) en met z’n allen liggen ze op het strand, en de vrouwtjes in het water. Wist je dat zeehonden tot wel 30 dagen op het strand liggen omdat ze anders hun plekje op het strand kwijt zijn? (het lijkt wel een spaans badoord). Vervolgens doorgevaren en voet aan land gezet tussen de pinguïns op Isla Marta. Op dit eiland leven bijna 150,000 pinguïns en pinguïns kan je geen genoeg van krijgen. Pinguïns staan grappig, pinguïns lopen (en vallen) grappig en ze krijsen grappig. Hoe die beestjes je af en toe aan staan te kijken is echt onbetaalbaar. Na een uurtje gechilld te hebben met onze nieuwe vrienden hebben we de boot terug gepakt. Om kwart over 12 stapten we uit bij het busje bij het kantoor en 1 uur hadden we bus. Met een time-management waar meneer Covey jaloers op zou zijn hebben we een sprint terug naar het hostal genomen, de tassen gepakt, eten gekocht en naar het busstation gerend. Eind goed, al goed en op tijd voor de bus.

Drie uurtjes later in Puerto Natales zijn we weer wat tour operators gaan opzoeken, omdat we toch wel graag nog een extra tour wilden doen naar Glaciar Grey. Helaas kwamen we er na ruim een uur achter dat dit niet echt praktisch was en eigenlijk niet echt te doen. Daarna richting Hostal Cecilia gelopen voor een kamer die we gereserveerd dachten te hebben (puur voor de naam gedaan natuurlijk), maar deze zat vol. Uiteindelijk bij een prima hostal terecht gekomen in het centrum en even de rust gepakt. In de avond bij Bagales Brewery+restaurant gedronken en gegeten. Een pitcher bier genomen van het bier dat daar op locatie gemaakt werd en in 2011 de 3e prijs van biertjes in Amerika heeft gewonnen. Met een lekkere burger erbij de ideale start van het verblijf in Puerto Natales.

De volgende dag, geen idee welke dag het is (dan heb je echt vakantie), zijn we alweer vroeg opgestaan voor onze dagtour naar de gletsjers Balmaceda en Serrano. Om half 8 meldden we ons in de haven waar we naar de overkant werden gebracht in een soort Costa Concordia Deluxe, om over te stappen op de catamaran die ons de rest van de dag zou huisvesten. Deze boot had plek voor 150 man maar was nog niet eens voor 1/3e bezet, ideaal. Hier kregen we ook een ontbijtje nog op. We zijn toen door de fjorden gevaren langs kormoranen, zeehonden, watervallen en prachtige bergen om vervolgens aan te komen bij de Balmacedagletsjer. Op het achterdek stond intens veel wind dus de winterjas, handschoenen en sjaal waren niet voor niets ingepakt. De balmacedagletsjer was ruim 2000 meter hoog en het was al prachtig om te zien hoe deze zich tussen de bergen een weg naar beneden vond. Vervolgens doorgevaren naar de Serranogletsjer waar we van de Costa Concordia afmochten en we richting de Serranogletsjer mochten lopen. Onderweg zagen we de ijsschotsen al drijven in het water en toen de gletsjer eenmaal op zo’n max. 100 meter hadden genaderd was het een prachtig gezicht. Het ijs wat felblauw lijkt, wat het niet is maar wel zo gezien wordt, geeft je een nederig gevoel. Het is echt machtig mooi om zo’n gletsjer van zo dichtbij te zien en ook weer een prachtig natuurverschijnsel. Na de nodige kodakmomentjes was het tijd om terug te gaan naar ons bootje waar we voorzien werden van een Calafate Sour met ijs van de gletsjer Serrano om op te warmen.

Na een flink tochtje terug, waar we reiservaringen hebben gedeeld met een man uit Tenerife, kwamen we weer aan land in Puerto Natales. Hier was het nog niet afgelopen want van hier gingen we met een busje naar een prachtlocatie aan het water waar we een traditioneel gerecht uit Patagonië hebben kunnen eten. Dit was een lammetje aan het spit. Deze wordt in de buurt van een houtvuur door de hitte gegaard. Hij komt dus niet in aanraking met het vuur maar de hitte gaart het wel. Nadat deze drie prachtlammetjes van het spit onder een mes terecht kwamen werden er kleinere stukken van gemaakt en geserveerd. Na de lunch nog wat flamingo’s gespot en tegen zessen weer aangekomen in Puerto Natales. In de avond nog een waardeloze Lomo a lo pobre gegeten en dat was alweer een dag.

De derde tour in Puerto Natales, en laatste tour van ons avontuur zou ons naar het park Torres del Paine. Je weet wel, dat park wat ruim een maand geleden voor een heel stuk is afgebrand omdat een knuppel zo nodig moest roken. De tour vertrok 07.15 en bracht ons van Puerto Natales naar het plaatsje Cerro Castillo wat 7km van de grens met Argentinië ligt. Toch zuur, elke keer zo dichtbij, maar niet dichtbij genoeg voor een stempeltje. Van hier zijn we naar verschillende uitkijkpunten gereden om de Torres del Paine te zien, drie torens van graniet die overal bovenuit steken. Helaas was het door de vele wolken van geen enkele positie zichtbaar dus moesten we het doen met de prachtige felblauwe meren die we onderweg tegenkwamen. Ook nog wat watervallen gezien, met uitzicht op de ruige bergen. Daarna de tour vervolgd richting het park, waar we meteen al een groep Guanaco’s en vervolgens een groep Condors en ook nog Flamingo’s spotten. Het park is echt prachtig, je hebt de felblauwe rivier Paine, de prachtige bergen die zwart met grijs zijn en verschillende gletsjer bevatten. Kilometers ongerepte natuur, op het grote stuk na wat is aangetast door de bosbrand. Na een lunch op een steigertje aan het Lago Péhoe zijn we doorgereden naar de hoofdattractie Lago grey en de Gletsjer grey. Deze gletsjer is weer anders aangezien deze is verbonden met de zuidelijke ijsvlakte en dus niet vanaf een hoge berg naar beneden komt. Hier zit bijvoorbeeld ook de Perito Moreno aan verbonden in Argentinië en alleen deze gletsjer was al bijna 2km breed.

Bij de gletsjer kon je over het strand van het Lago Grey lopen om een goed zicht te krijgen op de knalblauwe ijsschotsen in het water en ook de gletsjer. Dit was echt indrukwekkend, maar mensenkinderen wat een wind. Er stond echt een intens hard wind vanaf het water en het meer leek wel een zee met z’n golven. Zelfs ik met mijn massa werd regelmatig omver geblazen wat toch wel wat wil zeggen. Toch de wind getrotseerd om de gletsjer te kunnen aanschouwen en een lading kiekjes te schieten. Uiteindelijk hierna teruggekeerd naar het dorpje waar we tegen zessen aankwamen. In de avond bij El Sabor Patagonico nog een heerlijk stuk vlees gegeten van de grill en toen zat het er alweer op voor Puerto Natales.

De volgende ochtend weer teruggekeerd naar Punta Arenas omdat we de 7e zouden vliegen naar Santiago. Om 10 uur de bus gepakt en rond 1 uur kwamen we aan in Punta arenas vanaf waar we weer op zoek konden naar een nieuwe slaapplek. Na een uurtje deze gevonden om vervolgens door te gaan naar de Mercado Central voor een lekkere lunch met verse vis. Vervolgens nog naar de begraafplaats van Punta Arenas gegaan aangezien deze bekend staat als een van de mooiste wereld. Er is misschien geen andere plek waar je de klasseverschillen in de maatschappij beter ziet dan op deze begraafplaats, waar families tegen elkaar opbieden door middel van het bouwen van hele graftombes en kapelletjes. Na in de avond erg goed gegeten te hebben in la marmarita zat ons verblijf in Punta Arenas en Patagonië er dus op. Aangezien we een flinke tijd hadden zitten eten inclusief berry sour, hoofdgerecht en heerlijk dessert was het ook alweer de hoogste tijd.

De volgende bestemming is na ruim drie weken reizen dan eindelijk Valdivia, ons nieuwe thuis voor de komende weken. De 7e om een uurtje of 9 's ochtends vertrekken we naar het vliegveld, vanwaar we doorvliegen naar Santiago, de bagage ophalen en vervolgens in rechte lijn met de bus naar Valdivia waar we de 8e om ong. 8 uur aankomen!