La Vida Valdiviana

Het is ruim een maand geleden dat ik een teken van leven heb gegeven, maar er is niks te vrezen want het leven in Chili gaat nog gewoon door en het gaat GOED. We maken nog steeds het nodige mee, we zijn verhuisd, studeren hard, genieten van het nachtleven, de vrouwen zijn nog mooi, hebben kampvuurtjes gehad en de regen begint ondertussen te komen.

De vorige keer ben ik gebleven bij het Pulmay eten in Niebla, wat alweer een eeuwigheid geleden voelt. Dit is het ook dus hoogste tijd voor een update. De Pulmay in Niebla bestond uit verschillende soorten zeevruchten, aardappels en vlees in een netje die vervolgens enkele uren gekookt waren in de witte wijn. Dit mochten we vervolgens onder het genot van een glas wijn en met uitzicht over de stille oceaan nuttigen. Even later werd het aangevuld met een prachtige zonsondergang, strandje erbij, genieten.

Verder zitten we midden in het semester dus er wordt ook het nodige aan school gedaan. Het is wat betreft school wel iets harder werken dan in Nederland, puur vanwege het feit dat je niet één project tegelijk hebt en één of twee toetsen, maar 5 grote projecten en per vak twee of drie tentamens. Daarbij is het natuurlijk allemaal in het spaans dus de uitdaging is absoluut aanwezig; het is natuurlijk ook niet de bedoeling dat het alleen maar feesten is zo’n uitwisseling.

Over feesten gesproken, dat is iets waar ze goed in zijn hier in Chili. Enkele weken geleden hebben we besloten om bij het voetbalteam van de faculteit Turismo te gaan. Op deze manier integreren we een beetje in de Chileense cultuur en doen we nog wat aan beweging naast al dat eten. Na de eerste wedstrijd, op een vrijdag gingen we na de training nog een biertje drinken in het park, waarna het idee kwam om een barbecue te houden bij ons thuis. Zo gezegd, zo gedaan en daar stonden we dan voor de deur te barbecueën met het team. Choripanes, 5kg vlees en meer dan genoeg drank. Gedurende de avond kwamen er steeds meer mensen bij, en tegen half vier besloten we nog maar eens uit te gaan, wat een bijzonder goed plan was aangezien om 5 uur alles alweer dicht is. Maar goed, we hebben genoten wat reden genoeg was om het de week erna nogmaals te herhalen maar dit keer zonder barbecue maar alles uit de oven!

Tussendoor hebben we ook nog een welkomstdiner gekregen van de faculteit, voor ons en drie andere uitwisselingsstudenten, de directeur en enkele andere docenten. Het eten bestond uit de typische gerechten, empanadas, vlees en een dessert en ook nog eens taart van Murta. Voor de school hebben we verder afgelopen week een ‘fotoshoot’ gehad met ons als lange blanke Hollanders bij het nieuwe gebouw. Dit zal gebruikt worden in de nieuwe folders en op de website, dus wie weet worden we nog beroemd ook.

Begin mei zijn we ook verhuisd van onze cabaña, waar het altijd koud was, naar een pension. Dit houdt in dat we in een huis wonen waar alles voor je gedaan wordt. Schoonmaken, maar vooral gekookt (Vier(!) maaltijden per dag). We hoeven dus niks te doen, wat vrij makkelijk is als je van 8.10 tot 19.00 met school bezig bent! Hier zitten we nu, met een stuk of zes andere Chileense studenten in hetzelfde huis en tot nu toe gaat dat prima!

Verder hebben we 5 mei een lunch gehad bij de lokale golf club. Deze lunch was ter ere van, jawel, Koninginnedag. De lunch was georganiseerd door de honoraire consul van Nederland die hier in Valdivia woont. De lunch was voor allerlei personen die op een of andere manier relatie hebben met Nederland. Zo waren er missionarissen, Nederlanders die al 40 jaar in Chili wonen en het nageslacht hiervan of Nederlanders die simpelweg een Chileense man of vrouw gevonden hadden. Op het menu stonden de volgende dingen: Gerookte paling, Bitterballen, boerenkoolstamppot, appelmoes, UNOX rookworst, Jumbo stroopwafels, Koopmans poffertjes en Haagse hopjes. Ergens wel fout als je in een land met zo'n keuken zit, maar toch wel een hele interessante middag waar we een hoop aardige mensen hebben leren kennen!

Enkele interessante dingen die we gezien hebben de afgelopen weken zijn bijvoorbeeld dat er een horror-week in de bioscoop was, waar ze de Nederlandse film Sint draaide, toch grappig. Verder zijn bommeldingen ook een apart fenomeen hier in Chili. Tot op heden zijn er vijf bommeldingen geweest op de universiteit, en inclusief de eerste op Schiphol staat de teller op zes. Het schijnt dus dat ze in drukke weken met veel toetsen gewoon bellen met een bommelding om zo het tentamen maar niet te hoeven maken. In principe zijn we al goed aan het inburgeren, we komen niet altijd meer op tijd, de empanada’s smaken nog steeds erg goed, het nachtleven is genieten, de mensen zijn sympathiek en we studeren hard. (We hebben zelfs al een 10 gehaald).

Zoals jullie zien gaat alles dus z’n gangetje en hebben we een prima leventje hier. We zijn druk met school, zitten bij het voetbalteam en hopen de komende weken zoveel mogelijk uitstapjes in de omgeving te kunnen maken. De sneeuw komt eraan dus wie weet een weekendje wintersport op een kleine twee uur rijden? Maandag zitten we alweer exact drie maanden in Chili, dus de tijd gaat hard! Ik zal ongetwijfeld heel veel vergeten zijn te vertellen maar het moet ook geen ellenlang verhaal worden.

Dat was het wel weer even!

Ciao!